زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

الفاظ مفرد





‌الفاظ مفرد، الفاظ فاقد اجزایِ دلالت کننده بر اجزای معنا است.


۱ - تعریف



الفاظ مفرد، مقابل الفاظ مرکب بوده و به الفاظی گفته می‌شود که جزئی از آنها بر جزئی از معنا دلالت نمی‌کند؛ به این معنا که یا برای آنها جزئی وجود ندارد.

۱.۱ - مثال


مانند: حرف جر «باء» و یا این که برای آنها جزئی وجود دارد ولی بر جزء معنای مقصود دلالت نمی‌کند، مانند: «عبدالله» که [[|عَلَم]] است و هر چند «عبد» و «الله» جزء آن می‌باشد، اما بر معنای «بنده» و «خدا» دلالت ندارد.
[۱۳] زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، اصول الفقه، ج۲، ص۹.


۲ - پانویس


 
۱. استرآبادی، رضی الدین، شرح الرضی علی الکافیة، ج ۱، ص ۲۲.    
۲. ابن هشام، عبد الله بن یوسف، شرح شذوذ الذهب فی معرفة کلام العرب، ص ۳۲.    
۳. أهدل، عبد الرحمن، النحو المستطاب، ج ۱، ص ۷.    
۴. جلال الدین سیوطی، عبد الرحمن، همع الهوامع شرح جمع الجوامع فی النحو، ج ۱، ص ۲۳.    
۵. الدسوقی، محمد، حاشیة الدسوقی علی مخصتر المعانی، ج ۱، ص ۱۴۱.    
۶. الصبّان، محمد علی، حاشیة الصبان علی شرح الاشمونی علی الفیة ابن مالک، ج ۱، ص ۳۸.    
۷. خواجه طوسی، محمد بن حسن، تحرید المنطق، ص ۱۰.    
۸. یزدی، ملا عبد الله، حاشیة علی التهذیب، ص ۱۴۳-۱۴۲.    
۹. خواجه طوسی، محمد بن حسن، شرح الاشارات والتنبیهات، ج ۱، ص ۳۳.    
۱۰. امام خمینی، سید روح الله، جواهر الاصول، ج ۱، ص ۲۰۱.    
۱۱. جرجانی، محمد بن علی، کتاب التعریفات، ص۹۸.    
۱۲. محقق حلی، جعفر بن حسن، معارج الاصول، ص۵۱.    
۱۳. زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، اصول الفقه، ج۲، ص۹.
۱۴. علامه حلی، حسن بن یوسف، مبادی الوصول الی علم الاصول، ص۶۰.    
۱۵. مظفر، محمد رضا، المنطق، ج۱، ص۶۴ و ۶۵.    


۳ - منبع



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۴۰، برگرفته از مقاله «الفاظ مفرد».    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.